Zobacz nasz film pod linkiem tutaj, który naszym zdaniem zachęci Państwo do zobaczenia więcej i kontaktu z nami 🙂

Więcej filmów na naszej playliście kanału YouTube pod linkiem tutaj.

Nie, licencje na program iCON Office sprzedawane są jako wieczyste, a aktualizacje są:

• dobrowolne dla kluczy HASP
• obowiązkowe dla licencji sieciowych.

W cenie zakupowanego oprogramowania oraz kolejno zakupowanych subskrypcjach zawarte jest:

1. Roczne wsparcie firmy 3D Geosystemy online web-prezentacji/telefoniczne/e-mail.
2. Roczne prawo do aktualizacji oprogramowania (użycia z kluczem nowszych wersji jakie zostaną wydane).
3. Materiały elektroniczne (pdf, video, pliki programu) do pozyskania i utrwalania zdobytej wiedzy. Zalecane szkolenia płatne odrębnie.

Zatem teoretycznie program z nieaktualizowanym kluczem USB HASP dożywotnio powinien działać z ostatnią wydaną wersją, na którą pozwalała subskrypcja. Jednakże w przyszłości instalując go na nowym komputerze (na najnowszych kartach graficznych i procesorach) może okazać się, że program nie będzie wyświetlał modeli w widoku 3D lub będzie działał nieprawidłowo. Tak samo nie otworzy plików DWG/DXF w najnowszych wersjach.

Do obsługi realizacji drogowych i kolejowych najlepszy jest Zestaw MBS (odpowiednik najdroższych rozwiązań firm Autodesk i Bentley), ale optymalny cenowo na obsługę realizacji będzie Zestaw Terenowy (pod prostsze drogi, place przemysłowe/kubaturowe, hydrotechniczne, ogólne wystarczy).

Upraszczając wiele kwestii, Z. Terenowy wymaga obliczania etapowego rzędnych na krawędziach, chodników jako linii równoległych przeliczanych po spadkach i odcinkach, na kolei ręcznie trzeba obliczać odcinki o zmiennych odsunięciach podtorza od niwelety. Modele  MBS są budowaniem całych korytarzy jednoetapowo segmentami od osi na zewnątrz, interpoluje zmienne parametry pomiędzy przekrojami standardowymi dając oszczędności czasu i elastyczność modelu w przypadku zmian lub naszych błędów. Ale końcowy efekt pracy może być ten sam.

Do samych osi z niweletami oraz wyliczeń linii 3D i pikiet 3D na krawędziach drogi po zmiennych spadkach poprzecznych lub wyliczeń osi i szyn kolejowych wystarczy Zestaw Drogowy (Moduł Podstawowy + Drogowy).

Moduł Chmur punktów jako dodatkowy do dowolnego zestawu przydaje się do obróbek chmur punktów z nalotów, echosondażu, skaningu itp. Link do strony modułu.

Moduł Wykopów pod rurociągi jako dodatkowy do dowolnego zestawu przydaje się do obliczeń całego kształtu wykopu oraz podbudowy i zasypek pod rurociąg, dla którego posiadamy tylko linię sytuacyjną z rzędnymi załamania niwelety. Możliwe jest zamodelowanie kilku rur w przekroju, co program automatycznie liczy jako naszerszy wykop mieszczący wszystkie rury. Link do strony modułu.

Linki: Moduł MBS, Moduł Terenowy, Moduł Drogowy, Moduł Podstawowy, Wykopów pod rurociągi, Chmur punktów, Przekrojów Tunelowych (TBS), Wyrównania sieci geodezyjnych

Tak, moduły można dokupywać do dowolnego klucza lub licencji sieciowej i bez dodatkowych opłat, ale przy jednoczesnym zakupie przyznany jest zawsze rabat cenowy. Po dokupieniu licencje na dokupione moduły pobiera się je samodzielnie na klucz w ciągu ok 1-2 dni roboczych od zamówienia.

Nie. Program licencjonowany jest kluczem USB (HASP) oraz licencją sieciową i może być zainstalowany na dowolnej liczbie komputerów. Działa zaś tylko z włożonym kluczem USB lub podanym kodem licencji sieciowej, której w danym momencie nikt nie używa. W dowolnym momencie można przenosić klucz licencyjny USB pomiędzy komputerami w tym samym biurze, czy pomiędzy budowami itp. Z licencją sieciową po prostu uruchomić program, kiedy ktoś inny go nie używa.

Program instalacyjny zawiera pełny pakiet funkcjonalny programu. To program odblokowuje funkcje możliwe do użycia z danym kluczem, czy kodem licencyjnym. Dlatego zalecamy zakup licencji w wyższych oraz niższych zestawach, a w czasie pracy wedle potrzeby używać na danym komputerze takiej jakiej aktualnie potrzeba. Daje to dość dużą elastyczność i optymalizację kosztów.

1. Jeśli fizycznie posiadasz klucz USB z licencją na program Leica iCON Office lub SBG Geo, to przyczyną jest brak klucza HASP w porcie USB komputera lub problem z jego odczytaniem. Jeśli jest problem z odczytem klucza, to albo jest on uszkodzony, albo potrzeba zaktualizować/przeinstalować sterowniki klucza. Zalecamy zawsze pobierać je z naszej strony (tutaj) lub ze strony producenta tutaj (interesuje nas: "Sentinel HASP/LDK [...] Installer").

Czasem przyczyną jest uszkodzony port USB komputera, który nie odczytuje niektórych urządzeń, czy nośników, a użycie innego portu USB przynosi pozytywne rozwiązanie problemu.

2. Oczywiście jeśli posiadasz kod licencyjny licencji sieciowej do bezpłatnego testu programu Leica iCON Office lub zakupionej licencji sieciowej iCON Office, czy SBG Geo, to jest to właśnie to miejsce, gdzie trzeba podać ten kod licencji 🙂

Niestety nie. Licencja zawarta na kluczu jest wieczysta, zatem producent nie ma dostępu do informacji na nim zawartej. Nie stwierdzi jego posiadania, nie zablokuje dostępu do licencji itp. Aby zabezpieczyć się przed zagubieniem lub kradzieżą programu należy ubezpieczyć program w towarzystwie ubezpieczeniowym. Zalecamy ubezpieczać program razem ze sprzętami pomiarowymi.

Utracony klucz HASP jest równoznaczny z utratą licencji. Jedynie uszkodzony klucz HASP przekazany fizycznie do sprzedawcy może być wymieniony na nowy za niewielką opłatą administracyjną.

Dlatego zalecamy zakup licencji sieciowej, której nie utracimy nigdy.

Instrukcję PDF instalacji programu iCON Office i SBG Geo można pobrać spod linka tutaj.

Instalujemy program i sterowniki klucza HASP bez włożonego klucza licencyjnego HASP.

Zalecamy opcję "Custom" czyli dostosowywaną przez nas. Pozwoli ona odznaczyć instalację układów współrzędnych dla Szwecji. Dzięki temu nie będziemy mieli na liście wybieranych układów współrzędnych wielu niepotrzebnych pozycji, a jedynie układy dla Polski.

Zalecamy instalację samego programu, a sterowniki klucza HASP pobierać z działu "Do pobrania" i instalować osobno. Staramy się uaktualniać plik instalacyjny wraz z wydawaniem nowych sterowników przez producenta kluczy. Aktualizacje systemu Windows mogą skutecznie zakończyć działanie klucza HASP do czasu rozwiązania problemu przez producenta klucza, dlatego ważne jest używanie najnowszych sterowników klucza, a nie tych z instalatora programu Leica iCON Office/SBG Geo.

Przy pierwszym uruchomieniu programu program:

• uruchomi się w języku angielskim. Przełączymy na polski spod Menu - Help - Language - Polski. Należy zatwierdzić, wyłączyć i włączyć ponownie program.
• poprosi nas o podanie Nazwy użytkownika i firmy. Te dane są dowolne i nie związane z żadnym licencjonowaniem, a jedynie do podpisywania plików i wydruków. Jeśli nie podamy żadnej nazwy, to będzie to czynił za każdym uruchomieniem programu.
• poprosi nas o założenie nowego projektu lub przełączenie pomiędzy projektami. Instrukcję PL do tego można pobrać spod linka tutaj.

Niezbędne są pliki do konwersji współrzędnych pomiędzy układem BLH i lokalnym, układy 2D i wysokościowe (geoidy). Paczkę z układami można:

• pobrać automatycznie w uruchomionym programie spod wyboru predefiniowanych układów współrzędnych i przycisku Pobierz więcej - coosys_Poland.zip
• pobrać i wgrać ręcznie spod linka tutaj.
  Pliki luzem należy skopiować do folderu globalnego programu LiO (zwykle Moje Dokumenty/iCON Office/Global). Cała instrukcja PDF znajduje się wraz z paczką układów współrzędnych pod powyższym linkiem.

Instrukcja PDF jak ustawiać układy współrzędnych znajduje się pod linkiem tutaj.

Tak, jednakże nie mogą to być łuki w odmienne strony tworzące z klotoidą jakby literę "S". Zatem możliwe jest przejście z jednego łuku "w lewo" o promieniu R -1500m w drugi łuk "w lewo" o promieniu R -2500m. Albo analogicznie oba w prawo.

Łuki i klotoidy tworzące literę "S" zazwyczaj są rozwiązywane przez projektantów poprzez wstawienie pomiędzy linii prostej lub dwóch klotoid. Takie sytuacje również program obsługuje.

Tabelarycznie nie obsługuje, jedynie punktami charakterystycznymi. Czyli musimy podawać X,Y początku prostej, łuku, końca klotoidy itd. Dla łuków podajemy tylko promień R z odpowiednim znakiem. Kiedy mamy do czynienia z klotoidami, to podajemy tylko promień łuku, a parametr A program sam wylicza automatycznie na podstawie jedynego i powszechnego wzoru.

Problem pojawia się tylko na budowach tam, gdzie projektant nie przekazał planu sytuacyjnego (PW) w DWG/DXF/DGN, a jedynie wydruk współrzędnych początków prostych, wierzchołków oraz parametrów łuków metody wierzchołkowej. Wówczas mamy do dyspozycji metodę graficzną.

Graficznie program umożliwia wyliczenie niezbędnych punktów charakterystycznych. Mamy dla Państwa gotową instrukcję video na ten temat. W razie potrzeby prosimy o kontakt (tutaj).

Nie. Program pracuje w zasadzie na pojedynczych plikach, które same w sobie mogą być tworzone lub edytowane tabelarycznie.

Pliki z reguły nie są powiązane ze sobą, choć można nakładać je na siebie bez powiązania (także możemy je spiąć w widok graficzny lub plik wydruku).

Wyjątkiem są:

• pliki spadków poprzecznych .cfm z dowiązaną osią i niweletą w pliku .l3d.
• Modele Konturowe .lmd biorące w tle dane z pliku współrzędnych .geo oraz z osi i niwelety w pliku .l3d.
• Modele Przekrojów Normalnych MBS spinające pliki przekrojów normalnych (standardowych), wiele osi, krawędzi, spadki poprzeczne segmentów, model istniejącego terenu, model skały i innych warstw, granice obliczeń, plik budowy podbudowy itp.
• pliki przekrojów poprzecznych z dowiązaną osią przekrojów

XML (import i eksport). Najpowszechniejszy format przeniesienia:

• osi z niweletami (linii trasowania); z parametrami łuków, klotoid itp.
• modeli DTM
• linii i punktów 3D
• modeli drogowych Leica (RoadRunner) oraz Geomax (Tyczenie Drogi)

DWG (import i eksport). Najpowszechniejszy format przeniesienia:

• punktów i linii 2D i/lub 3D
• modeli DTM
• przekrojów poprzecznych z odniesieniem na osi i siatce odniesienia (kopiowalne np. z punktem wstawienia).

TXT (import i eksport). Najpopularniejszy, ale najgorszy format przeniesienia:

• punktów i/lub linii 2D/3D z ewentualnymi kodami, uwagami itp.
• chmur punktów z klasyfikacją (kolorystyką)

DBX | Leica (import i eksport). Leicowski format przenoszenia całych obiektów do/z instrumentów oraz systemów 3D układarek betonu, asfaltu i frezarek Leica Geosystems bez konieczności importu/eksportu w instrumentach. Po prostu przenosimy nośnikiem (np. USB) do programu. Mogą one przenosić:

• osie z niweletami (linie trasowania); z parametrami łuków, klotoid itp.
• modele DTM (tylko eksport do instrumentów)
• linii i punktów 3D
• modele drogowe Leica RoadRunner, do Tyczenia Drogi (tylko eksport do instrumentów)

GSI | Leica (import i eksport). Leicowski, stary format przenoszenia całych obiektów do/z instrumentów Leica Geosystems oraz Geomax. Mogą one przenosić:

• osie z niweletami (linie trasowania); z parametrami łuków, klotoid itp.
• modele DTM (tylko eksport do instrumentów)
• linii i punktów 3D
• modele drogowe do Tyczenia Drogi  w starszych instrumentach Leica Geosystems (np. TPS  z serii 1100; tylko eksport do instrumentów)

DC (Trimble). Import punktów i linii oraz układów współrzędnych (wpasowań GNSS/GPS). Eksport punktów i linii.

TN3 (import i eksport). Modele 3D do instrumentów i systemów sterowania maszyn 3D marki Topcon.

ESRI SHP (import i eksport). Najpopularniejszy w branży GIS format przeniesienia:

• punktów i/lub linii 2D/3D z atrybutami
• wieloboków (poligonów)

KMZ  | Google Earth (tylko eksport). Format przeniesienia do programu Google Earth oraz Mapy Googli:

• punktów i linii wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami (np. numery punktów oraz wysokości, np. reperów)
• osi z niweletami wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami  (np. promienie łuków i punkty charakterystyczne)
• modeli DTM

Oraz wiele innych, do wymiany informacji ze specjalistycznymi programami 3D (głównie skandynawskimi).

Na wszystkich modelach w  widoku 3D (łącznie z podglądem pliku XML w 3D) możemy włączyć powierzchnię odniesienia o zmiennej wysokości (ręcznie lub w pętli). Daje to złudzenie zalewania wodą oraz wizualizuje kierunki spadków modelu (wody) w późniejszej rzeczywistości.

Zobacz film pod linkiem tutaj >>

Poniżej kilka zrzutów ekranów z zalewaniem wodą" placów, podtorzy, zbiorników itp.

Pierwszy obraz pokazuje sprawdzenie spływu z projektem wykonawczym w DWG na podzielonym ekranie, aby zweryfikować poprawności spływu do wpustów.

Poniżej widok placu parkingowego 3D z poziomem odniesienia

Poniżej "zalewanie wodą" modelu 3D z nałożonym obrazem rastrowym.

Poniżej podgląd w 3D pliku XML do importu. Tu także włączymy "zalewanie wodą".

Poniżej "zalewanie wodą" rowów przy modelu podtorza kolejowego.

Poniżej model zbiornika retencyjnego z powierzchnią maksymalnego (prognozowanego/dopuszczalnego) stanu wody.

Tak, w Modelach Przekrojów Poprzecznych (MBS) zaprojektujemy i zobaczymy je razem. Może ich być więcej. Wszystkie będą oczywiście razem pokazane na jednym przekroju poprzecznym liczonym po osi głównej danego modelu MBS.

Poza modelami MBS (jeśli posiadamy niższy zestaw programu) możemy, po prostu, osobno je wyliczyć do etapu modeli 3D DTM, a następnie zrobić z nich przekroje poprzeczne po wspólnej osi (TG lub pobocznej) i pokazać obie drogi na jednym widoku przekroju.

Generalnie jest to możliwe, zarówno dla profilu głównego, jak i np. profili rowów (jeśli podano razem). Niemniej jednak jest to metoda półautomatyczna, która wymaga kilku kroków. Przy krótszych profilach być może korzyść czasowa będzie niewielka lub żadna.

Za pomocą jednej z poniższych metod możemy sczytywać punkty profilu automatycznie, co:

• ułatwi nam pracę,
• uniknie błędów przy przepisywaniu tabeli profilu
• da nam odczyty profilu z dokładnością do 1mm, kiedy to w tabeli najczęściej projektant podaje rzędne z dokładnością do 1 cm.

Aby cokolwiek uzyskać, musimy:

• pobrać profil z linią podstawy (zera) z rysunku DWG/DXF do formatu programu, tj. geo
• przenieść go do punktu X=0, Y=0 lub Y=KM zerowego punktu profilu (zera PP ramki), np. 32000 (jeśli początek mamy na KM 32+000); fizycznie zaznaczając i spod PPM wybrać przeniesienie obiektów lub znając aktualne współrzędne X, Y punktu zera profilu dodać/odjąć taką wartość, aby ten punkt uzyskał wsp. X=0, Y=0 lub np. Y=32000
• aby uniknąć przeliczania rzędnych po skali, to możemy również przeskalować wartości X (Dane - modyfikuj punkty lub w tabeli linii, np. funkcją "Szukaj/modyfikuj", mnożąc wartości X np. przez 100).

Teraz możemy skorzystać z co najmniej z 2 metod:

1. Wystarczy najprościej wejść do tabeli linii i odczytać wartości:
   - X, które będą stanowiły rzeczywiste rzędne projektowanych punktów niwelety
   - Y, które będą stanowiły rzeczywiste pikietaże punktów; ewentualnie jeśli nie przenieśliśmy profilu do Y np. 32000, to teraz powinniśmy dodać 32000 do wartości Y w tabeli, np. funkcją "Szukaj/modyfikuj"
2. Za pomocą linii odniesienia, sczytując punkty profilu automatycznie. Musimy zatem:

• utworzyć pomocniczą linię odniesienia
• funkcją rzutowania prostopadłego (domiarów prostokątnych), dokładniej "Stopka 2D" z przyciąganiem klikamy np. miarką na punkty charakterystyczne. Program odczyta nam odległość od linii odniesienia i poda ją jako domiar (ofset), co będzie stanowiło rzeczywistą rzędną projektowaną.

Dla naszych klientów mamy przygotowane filmy z pokazem metod. Prosimy o kontakt z nami w tej sprawie.

W roku 2022 sporadycznie pojawiły się problemy z kluczem HASP (USB) zarówno starszej generacji (fioletowe), jak i nowszej (zielone); zarówno na systemie Windows 10, jak i Windows 11 (Home i Pro). Po instalacji najnowszych sterowników (z naszej strony oraz Thales - Sentinel) dioda na kluczu zapalała się jak powinna, jednakże program iCON Office/Geo nie miały dostępu do niego uruchamiając się prosząc o kod (Credentials).

Jedynym rozwiązaniem jakie pomogło, we wszystkich przypadkach, była instalacja starszych sterowników klucza z 2019r (v. 7.90)

Dlatego prosimy:

• pobrać te sterowniki spod linka tutaj >>
• odinstalować poprzednie (spod panelu sterowania - Dodaj usuń programy - "Sentinel HASP" oraz "Sentinel Runtime" lub podobne)
• zainstalować te pobrane w wersji 7.90

W przyszłości na innych komputerach najpierw proszę pobierać najnowsze sterowniki z naszej strony www.iconoffice.pl/do-pobrania w sekcji "Dodatki - sterowniki klucza".

Te stare sterowniki rozwiązują problem na nielicznych komputerach, które nawet mimo nowości mają jakieś starsze rozwiązania, które uniemożliwiają poprawne działanie sterowników, czy też naszego programu iCON Office/Geo.

W przypadku dalszych problemów:

- prosimy wyłączyć wszelkie programy typu firewall lub antywirus i sprawdzić w takiej konfiguracji systemu. żaden program nie może blokować klucza, a takie sytuacje sięzdarzają. Szczególnie odradzamy używanie programu "Avast" jeśli nie umiemy go poprawnie skonfigurować do umożliwienia działania programu iCON Office.

- prosimy udać się po pomoc do specjalisty - informatyka.

Oczywiście odrzucamy na wstępie możliwość uszkodzonego klucza (sprawdziliśmy, że dioda klucza zapala się i program działa na innym komputerze, a na tym nie).

Instrukcję PDF instalacji programu iCON Office i SBG Geo można pobrać spod linka tutaj.

Instalujemy program i sterowniki klucza HASP bez włożonego klucza licencyjnego HASP.

Zalecamy opcję "Custom" czyli dostosowywaną przez nas. Pozwoli ona odznaczyć instalację układów współrzędnych dla Szwecji. Dzięki temu nie będziemy mieli na liście wybieranych układów współrzędnych wielu niepotrzebnych pozycji, a jedynie układy dla Polski.

Zalecamy instalację samego programu, a sterowniki klucza HASP pobierać z działu "Do pobrania" i instalować osobno. Staramy się uaktualniać plik instalacyjny wraz z wydawaniem nowych sterowników przez producenta kluczy. Aktualizacje systemu Windows mogą skutecznie zakończyć działanie klucza HASP do czasu rozwiązania problemu przez producenta klucza, dlatego ważne jest używanie najnowszych sterowników klucza, a nie tych z instalatora programu Leica iCON Office/SBG Geo.

Przy pierwszym uruchomieniu programu program:

• uruchomi się w języku angielskim. Przełączymy na polski spod Menu - Help - Language - Polski. Należy zatwierdzić, wyłączyć i włączyć ponownie program.
• poprosi nas o podanie Nazwy użytkownika i firmy. Te dane są dowolne i nie związane z żadnym licencjonowaniem, a jedynie do podpisywania plików i wydruków. Jeśli nie podamy żadnej nazwy, to będzie to czynił za każdym uruchomieniem programu.
• poprosi nas o założenie nowego projektu lub przełączenie pomiędzy projektami. Instrukcję PL do tego można pobrać spod linka tutaj.

Folder domyślnego miejsca, gdzie program proponuje założyć nowy projekt (Menu Plik - Załóż Projekt...) zmieniamy spod Menu Edycja - Ustawienia

Odznacz domyślną ścieżkę z Dokumentów publicznych, aby móc wyedytować niżej ścieżkę według swoich potrzeb.

Wybierz partycję oraz wpisz swoją nową ścieżkę w systemie jak poniżej, tj. zaczynając od znaku "" i kończąc na "*". W przykładzie poniżej nowe projekty będą zakłądane domyślnie w folderze D:Projekty iCON Office.

Zakładanie nowego projektu następnym razem

Jeśli dysponujemy własnym plikiem .PFT ze zdefiniowanymi folderami, to zakładając nowy projekt program iCON Office:

• założy nam takie foldery  (podfoldery) w założonym projekcie na dysku komputera.
• założy nam foldery w zakładce Skrótów (w Drzewie Projektu)

Jeśli wykonujemy z reguły takie czynności za każdym razem, kiedy zakładamy nowe projekty, to będzie to dla nas dużym ułatwieniem i wygodą oraz pewnym standardem porządkowania treści projektowych.

Zakładanie nowego projektu z opcją użycia szablonu .PFT.

Domyślnie takie pliki program wyszukuje w folderze Global. Tam właśnie najlepiej umiejscowić własny plik.

W przykładzie użyto pliku .PFT, który możemy stworzyć ręcznie w edytorze tekstu (lub pobrać tutaj), jak pokazano poniżej:

Ważne, żeby plik tekstowy był sformatowany UTF-8, gdy chcemy używać polskich znaków w nazwach folderów.

Efekt końcowy w programie iCON Office oraz w Eksploratorze Windows.

Zakładka "Skróty" w Drzewie Projektu.

Utworzony folder projektu z utworzonymi szablonowymi podfolderami.

Tak, zarówno dla rysunków DWG/DXF, jaki dla wszystkich plików wyświetlanych w oknie graficznym 2D oraz osobno do widoków 3D (tu ustawimy dowolny kolor).

Ustawimy to spod Menu Widok - Opcje

Tak, możemy zapisywać stan widoku różnych plików z ich kolorami, włączonymi rzędnymi, czy numerami punktów, kodami itp.

Robimy to poprzez komendę z Menu Plik - Zapisz widok graficzny...

W późniejszym czasie wystarczy otworzyć plik widoku graficznego, który otworzy wszystkie pliki w takim samym stanie i w tym samym miejscu.  Dlatego warto na dłuższych robotach liniowych zapisywać widoki graficzne na różnych odcinkach zapisując w nazwie pliku graficznego pikietaż.

Ten sam efekt będzie miało utworzenie i zapisanie dokumentu rysunkowego .DRA, które umożliwia od razu tworzenie widoku do wydruku.

Na wszystkich modelach w  widoku 3D (łącznie z podglądem pliku XML w 3D) możemy wywołać właściwości grafiki 3D ikoną lub z Menu Widok - Właściwości grafiki 3D, a w wywołanym okienku na zakładce "Powierzchnia odniesienia -  zalewanie wodą" włączyć powierzchnię odniesienia o zmiennej wysokości (ręcznie lub w pętli). Daje to złudzenie zalewania wodą oraz wizualizuje kierunki spadków modelu (wody) w późniejszej rzeczywistości.

Zobacz film pod linkiem tutaj >>

Poniżej kilka zrzutów ekranów z zalewaniem wodą" placów, podtorzy, zbiorników itp.

Pierwszy obraz pokazuje sprawdzenie spływu z projektem wykonawczym w DWG na podzielonym ekranie, aby zweryfikować poprawności spływu do wpustów.

Poniżej widok placu parkingowego 3D z poziomem odniesienia

Poniżej "zalewanie wodą" modelu 3D z nałożonym obrazem rastrowym.

Poniżej podgląd w 3D pliku XML do importu. Tu także włączymy "zalewanie wodą".

Poniżej "zalewanie wodą" rowów przy modelu podtorza kolejowego.

Poniżej model zbiornika retencyjnego z powierzchnią maksymalnego (prognozowanego/dopuszczalnego) stanu wody.

1. Najpierw musisz obliczyć objętości pomiędzy modelami (zazwyczaj projekt robót ziemnych i terenu zerowego).
2. Następnie musisz w Oknie dialogowym poniżej obliczeń objętości zaznaczyć generowanie linii wykopu nasypu i klikając przycisk"Utwórz".
3. Zostanie utworzony plik .geo z jedną ciągłą linią lub wieloma liniami w przypadku wielu miejsc przecięć.

W takich krytycznych, ale rzadkich, sytuacjach zalecamy:

1. Zamienić kolejność modeli (istniejący <-> projektowany), zaś w osiągniętych obliczeniach trzeba będzie zamienić wykopy z nasypami.

2. Kiedy powyższe nie poskutkuje, to konwersję modeli trójkątowych .TRM na model siatki kwadratowej .GDM o dowolnej rozdzielczości (wymiarze boku kwadratu). Rozdzielczość będzie nam determinowała dokładność, dlatego należy ustawić ją na rozsądnie małym poziomie.

Używamy do tego Menu Plik - Nowy plik - Model siatki GDM.

Objętość można liczyć tylko między dwoma modelami siatki .GDM lub tylko .TRM, nie mieszane .GDM i .TRM, zatem obydwa modele musimy przekonwertować.

1. Najpierw musisz obliczyć objętości pomiędzy modelami (zazwyczaj projekt robót ziemnych i terenu zerowego).
2. Następnie musisz wygenerować model różnicowy (.DFM), który jest modelem DTM, ale różnic.
3. Zrobisz to w Oknie dialogowym poniżej obliczeń objętości zaznaczając generowanie modelu różnicowego i klikając przycisk "Utwórz".
4. Z modelu różnicowego za pomocą Menu - Dane - Utwórz mapę wykopu i nasypu wywołasz tworzenie mapy.
5. Zostaną wyświetlone parametry mapy w Oknie dialogowym. Możemy zdefiniować:
   • przedziały kolorystyczne różnic pomiędzy modelami (aby zagęścić/rozszerzyć, to musimy dodać wartość, która sama wskoczy pomiędzy istniejący przedział lub stworzy zewnętrzny przedział wartości. Zestaw naszych ustawień możemy zapisać, aby użyć w przyszłości. Nasze gotowe zakresy możesz pobrać pod linkiem tutaj i użyć na swoim komputerze aktualizując rejestr Windows pobranym plikiem. Powinny od razu pojawić się w Twoim programie bez uruchamiania go ponownie, po wywołaniu edycji zakresów. Lista tych zakresów jest poniżej na jednym z ekranów pracy.
   • dodanie osi (.l3d), wedle której program może nanieść "hektometry" z dowolnym interwałem
6. Zostanie utworzona mapa w formacie DWG z legendą odnoszącą się do naszych przedziałów kolorystycznych.
7. Zostanie przedstawione, obok legendy, obliczenie pól powierzchni kolorystycznych zakresów wykopów i nasypów z legendy.

Przykładowe mapy w-n poniżej:

Obliczenie powierzchni wykopów i nasypów w ramach zakresów:

Pliki XML mogą zawierać dane importowalne w Leica iCON Office:

• punkty 3D (otrzymamy plik(i) *.geo)
• linie 3D (otrzymamy plik(i) *.geo)
• linie trasowania z pełną kilometracją, geometrią poziomą oraz niweletą (otrzymamy plik(i) *.l3d)
• modele DTM (otrzymamy plik(i) *.trm)
• każdą kombinację powyższych w dowolnej liczbie każdego typu danych
• korytarze jako modele przekrojów normalnych (mbs)
• korytarze z warstwami jako modele konturowe (lmd)
• przekroje poprzeczne (otrzymamy plik(i) *.sec)

Plik XML możesz przesunąć na ekran iCON Office'a, a zobaczysz jego zawartość w widoku 3D oraz tabeli z listą obiektów.

Wskazówka - na widoku 3D pliku XML możemy użyć "zalewania wodą" spod właściwości grafiki 3D (jak dla każdego innego pliku programu w widoku 3D).

Polecamy nasz film dt. importu XML pod linkiem tutaj.

Instrukcja PDF do importu XML znajduje się pod linkiem tutaj.

Tak. Program iCON Office obsługuje standard wpasowań (kalibracji) rastrów w systemie World File (Image - to -World), czyli rozszerzeń z dopisaną literą "w" w plikach z parametrami wpasowania. Takie kalibracje oferuje wiele programów, jak np. polski "Kalibronek", czy amerykański ArcGIS lub Autodesk RasterDesign.

W takim systemie, kiedy raster ma przykładową nazwę i rozszerzenie: "Plan sytuacyjny.jpg", jego plik kalibracyjny powinien nazywać się "Plan sytuacyjny.jpgw" lub częściej "Plan sytuacyjny.jgw". Różne kombinacje plików kalibracji zależnych od typów obrazów rastrowych pokazane są w tabeli z prawej strony. Szeroki opis zasady tworzenia takiej transformacji systemu kalibracji znajdziecie Państwo pod linkiem tutaj.

Pod linkiem tutaj możecie Państwo pobrać nieniejsze wskazówki zebrane w pliku PDF gotowym do druku.

Instrukcja video jak wyeksportować taką kalibrację z programu Kalibronek znajduje się pod linkiem tutaj.

W programie iCON Office.
Plik rastra umieszczamy w dowolnym miejscu na dysku, lecz najlepiej w katalogu projektu (lub podkatalogu), zaś plik kalibracyjny kopiujemy do folderu aktualnego projektu lub globalnego programu, czyli najczęściej "Dokumenty publiczneiCONOfficeGlobal". Ścieżkę możemy znaleźć w ustawieniach swojego programu jak pokazano na obrazie poniżej. To pomoże na użycie w wielu innych projektach (jest sens, jeśli jest takie prawdopodobieństwo).

Następnie w Ustawieniach projektu wybieramy obraz rastra. To wszystko. Program tworzy sobie w jednej chwili kalibrację w swoim formacie tpf, w katalogu z rastrem.

Obraz możemy włączać i wyłączać przyciskiem nad ekranem dowolnej grafiki 2D dowolnego rodzaju pliku. W ustawieniach modelu 3D (TRM) w widoku 3D również mamy możliwość rozpięcia rastra na modelu, co daje jeszcze większy obraz sytuacji projektowej.

Dodawanie podkładów w postaci Map Bing wymaga tokena autoryzacyjnego.

Wybierz typ "Mapy Bing" i przejdź Dalej.

Pojawią  się serwisy Map Bing, których  nazwy możesz wyedytować po swojemu, np. jak na przykładzie poniżej. Na końcu przyciśnij "Zakończ".

Program iCON Office generuje pliki KMZ  do użycia w programie  Google Maps (Mapy Googli)

Na marginesie; pliki KMZ to zzipowane pliki KML o zmienionym rozszerzeniu z zip na KMZ.

Plikiem KMZ z programu iCON Office przeniesiemy:

• punkty i linie wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami (np. numery punktów oraz wysokości, np. reperów)
• osie z niweletami wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami  (np. promienie łuków i punkty charakterystyczne)
• modele DTM (tylko sytuacyjnie widoczne jako poligony lub/i trójkąty modelu).

Aby móc oraz wyeksportować dane prawidłowo musimy najpierw ustawić odpowiedni układ współrzędnych, ponieważ treści w KMZ/KML muszą być przeliczone na współrzędne BLH (geograficzne, biegunowe).

Kiedy mamy ustawiony odpowiedni układ współrzędnych, spod otwartego dowolnego okna (widoku) graficznego, z jednym plikiem lub wieloma plikami, wywołujemy Menu Widok - Zapisz widok jako - Google Earth...

Przy eksporcie możemy ustawić, aby dane zostały przymocowane do powierzchni, czy nie. Jednakże nie stanowi to różnicy dla Map Google, które są tylko 2D.

Tak przygotowany plik z treścią (lub ich wiele) możemy przeciągać na warstwy nowo tworzonych map w "Moich Mapach" w panelu administracyjnym Mapy Google. Aby mieć do tego dostęp wystarczy mieć swoje konto Google i być zalogowanym.

Szczegółowa instrukcja udostępniania treści jako podkłady map mamy dla wszystkich naszych klientów gotowe do udostępnienia. Zainteresowanych prosimy o kontakt.

Poniżej krótki film z możliwościami udostępniania treści (link tutaj).

Leica Geosystems i Scanlaser (starsze) z systemem iCON 3D, UMC 3D, GeoRog

Generalnie większość plików programu iCON Office wgrywa się bezpośrednio do komputerów systemów maszyn bez żadnych zmian formatów. Do działania systemu potrzebne są powierzchnie w postaci modeli 3D. W zależności od potrzeby wgrywamy takie modele, jakie zostaną przygotowane w biurze.

Modele, jakie możemy użyć w maszynie:

• powierzchnie trójkątowe (DTM) w formacie .trm - najczęściej używane
• modele liniowe drogi złożone z plików .l3d (oś z niweletą) + cfm (informacja o spadkach poprz.) lub .lin + .prf + .skv (starsze systemy sprzed 2015r.)
• modele konturowe złożone z plików .lmd (budowa warstw podbudowy)+ .l3d/.lin (oś z niweletą) + .geo (szereg linii 3D przełamania)
• modele MBS złożone z plików .mbs + .l3d/.lin (oś z niweletą) + .l3d/.lin (krawędzie 2D/3D) + .trm (istniejący teren)

Do pracy z samymi modelami .trm możemy dodatkowo dołączać linie osi (.l3d lub .lin), aby mieć:

• bieżący kilometraż i domiar po wybranej osi
• możliwość blokady spadku poprzecznego (przedłużania dalej lub użycia dowolnego segmentu jezdni/modelu)

Dodatkowo możemy podłączać modele pomocnicze w postaci:

•  pliku DWG/DXF z liniami 2D pobranymi z projektu wykonawczego lub bezpośrednio z projektem wykonawczym.
• pliku .geo z liniami 2D pobranymi z projektu wykonawczego lub bezpośrednio projekt wykonawczy.
• pliku .l3d/.lin z dodatkowymi krawędziami, czy osiami, które zobaczymy w przekroju poprzecznym i na planie sytuacyjnym
• dodatkowego modelu DTM (.trm), który na widoku 3D lub przekroju poprzecznym będzie dawał dodatkowe informacje
• modelu siatki .gdm (kwadratowej, np. z modelem istniejącego terenu przed lub po modyfikacji)

Dzięki temu możemy nanieść więcej szczegółów do podglądu przez operatora, który będzie miał więcej informacji o projekcie i otoczeniu.

Trimble

Do działania systemów marki Trimble potrzeba modelu powierzchni DTM (.SVD) oraz mapy podkładowej (.SVL). Pliki .SVD i .SVL uzyskasz w programie Trimble Business Center (TBC).

Powierzchnię DTM do programu TBC przeniesiemy plikiem XML, czyli modele .TRM eksportujemy do XML.

Mapa podkładowa jest konieczna, aby zobaczyć linie przełamania oraz inne szczegóły modelu DTM (lub projektowe) ponieważ z samego modelu DTM będzie widoczny tylko obrys modelu, a nie linie trójkątów, przełamania itp. Mapę uzyskamy z jednego ze źródeł:

• plik .geo iCON Office'a z liniami przełamania 3D, które wyliczyliśmy do modelu DTM. Program TBC czyta pliki .geo iCON Office'a, zatem wystarczy przesunąć plik .geo na ekran projektu TBC
• plik DWG/DXF z liniami przełamania 3D, które wyliczyliśmy do modelu DTM
• plik DWG/DXF z liniami 2D pobranymi z projektu wykonawczego lub bezpośrednio projekt wykonawczy. Jednakże musimy poinformować operatora, że model może nie pokrywać się z tymi liniami, bo może być na inną warstwę, może być szerszy niż potrzeba itp. Dzięki temu możemy nanieść więcej szczegółów do podglądu przez operatora, który będzie miał więcej informacji o projekcie i otoczeniu.

Jeśli model jest drogowy (liniowy), to przyda się również oś z kilometrażem. Program TBC czyta starsze pliki .lin iCON Office, zatem wystarczy nowe pliki .l3d zapisać jako .lin i przesunąć na ekran projektu TBC. Oś wejdzie w skład pliku .SVD z modelem DTM.

Topcon

Do działania systemów marki Topcon potrzeba modelu powierzchni DTM (.tn3) oraz ewentualnie osi (.rd3).

Model powierzchni w formacie .tn3 uzyskamy bezpośrednio eksportując modele .trm iCON Office do formatu Topcon (funkcją import/eksport).

Osie w formacie .rd3 uzyskamy w programie Topcon 3D Office. Wystarczy oś .l3d w programie iCON Office wyeksportować do formatu XML i zaimportować go w programie 3D Office, a następnie zapisać go jako plik .rd3.

Układy (transformacje) współrzędnych do systemów sterowania maszyn GNSS/GPS

Leica Geosystems, Scanaser

Systemy wykorzystują pliki bezpośrednio w formacie programu iCON Office:

• .lok z parametrami transformacji płaskich lub 3D oraz informację użyciu lubo braku użycia osobno geoidy .grd
• .grd z geoidą jeśli używane w całej transformacji (.lok)

Predefiniowane systemy dla Polski. Wszystkie układy 2000, 65 oraz 92 z geoidą Kronsztadt 86 i Amsterdam (EVRF 2007) zostały przygotowane do bezpośredniego użycia w systemach. Nie ma potrzeby tworzenia wpasowań (lokalizacji). Należy się tylko upewnić, że zostały już one raz wgrane do systemu.

Jeśli posiadasz układ współrzędnych/wpasowanie w formacie Leica HeXML lub Trimble .DC, to możesz zaimportować go podczas wyboru układu współrzędnych (opcja "Zaimportuję lokalizację z innych formatów"). Następnie uzyskany plik .lok wgrasz do systemu Leica. Należy tylko upewnić się, czy w układzie jest wykorzystywana geoida. Jeśli tak, to należy podmienić ją (instrumenty Leica: .gem lub Trimble: .ggf) na format iCON Office .grd.

Układy dla Polski, zarówno dla programu iCON Office, jak i systemów Leica/Scanlaser można pobrać spod linka tutaj.

Trimble.

Systemy 3D marki Trimble wymagają plików:

• .cfg (starsze) lub .cal (nowsze) z parametrami transformacji płaskich lub 3D oraz informację użyciu lubo braku użycia osobno geoidy .ggf
• .ggf z geoidą jeśli używane w całej transformacji

Pliki .cfg lub .cal uzyskasz z programu TBC. Aby je tam stworzyć możemy posłużyć się programem iCON Office tworząc 2 pliki do transformacji:

• .geo z punktami lokalnymi (xyz)
• .llc z punktami biegunowymi (BLH)

Oba formaty czyta bezpośrednio program TBC. Wystarczy te pliki do niego przesunąć; najlepiej w kolejności .geo, .llc. Oba pliki muszą mieć oczywiście przynajmniej 3 punkty pokrywające się (przeliczone). Zazwyczaj transformujemy plik geo do BLH w całości, więc nie ma problemu. Wówczas tworzymy transformację na podstawie punktów i w trakcie eksportu modelu tworzą się pliki .cfg i .cal.

Topcon

Systemy 3D marki Topcon wymagają pliku transformacji w formacie .gc3. Zawiera on pary punktów, instrukcję ich użycia (2D/3D) oraz obliczone wektory.

Plik .gc3 uzyskasz z programu 3D Office po zaimportowaniu pliku .TXT z punktami. Najlepiej stworzyć jeden plik TXT z NR XYZ BLH. Współrzędne lokalne z pliku .geo i BLH z pliku .llc najłatwiej przekleić z iCON Office'a do programu EXCEL, a następnie zapisać w formacie TXT.

Wgrywanie modeli do maszyn

Szczegółowe instrukcje wgrywania do systemów Leica, Trimble oraz Topcon znajdziesz pod liniem tutaj.

Najłatwiej zrobić to tabelarycznie na zasadzie półautomatu. Oczywiście jak wszędzie można tu graficznie rysować linie z przyciąganiem do punktów, ale kto będzie rysował kilkaset, czy kilka tysięcy segmentów...

Generalnie wystarczy w pliku .geo przekopiować/przenieść punkty z zasobnika "Punkty" do utworzonych linii w zasobniku "Linie" (oba zasobniki w lewej stronie widoku tabeli).Dla porządku najlepiej nadać liniom nazwy, choć nie jest to konieczne.

Funkcja"Szukaj/modyfikuj" (z Menu Edycja lub PPM) jest kombajnem do zaznaczania porozrzucanych treści. Pozwala na wyszukiwanie ze znakami zastępującymi znak lub ciąg jak również numeryczne porównywanie itp.

Pole. Wyszukiwanie jest możliwe dla dowolnego pola w tabeli dowolnego pliku (.geo, .sec, .l3d itp.), dla których ma zostać spełniony warunek, np. po nr punktu, kodzie punktu, komentarzu, X/Y/Z. Należy również wskazać, czy pole ma być traktowane jako tekst czy pole numeryczne do porównań.

Warunek.
Warunek określa, w których polach zostanie przeprowadzona operacja. UWAGA: Warunki dają różne wyniki dla pól tekstowych i numerycznych. Dla pól tekstowych i warunków Równe (=) i nierówne (<>) możesz użyć znaków specjalne.

Znaki specjalne są równoważne z jednym lub większą liczbą dowolnych znaków. Kilka przykładów poniżej.

Jeśli źródłem punktów jest zewnętrzny plik TXT i punkty nie są po kolei ułożone krawędziami oraz nie ma w nim jasno sprecyzowanych numeracji linii,  jak np. nazwy punktów na lewej krawędzi 01L, 02L, prawe 01P itd. to nie ma możliwości ich szybkiego połączenia. Jeśli mamy w tym wariancie do dyspozycji oś drogi, to możemy użyć funkcji "Współrzędne na pikietaż i domiar", dzięki czemu program sam nam poda domiary pikiet. Wówczas możemy łatwo zaznaczać automatycznie pikiety wg linii.

Jeśli w pliku TXT punkty będą miały nazwy typu L.001, L002, L003 itd. i niekoniecznie ułożone po kolei, to program sam automatycznie utworzy plik .geo z liniami, a nie wolnymi pikietami. Numerem linii będzie w tym przykładzie "L", zaś numerami punktów będą "001, 002 itd.

Jeśli pikiety uzyskaliśmy z programu iCON Office, to program zawsze oznacza jasno punkty, np. w numerach podaje "-" przed pikietażem punktów, oś bez znaku lub w kodach punktów wstawia domiary pikiet od osi, z której program je wyliczył. Dzięki temu funkcją "Szukaj/modyfikuj" sprawnie wykleimy interesujące nas grupy punktów.

Jeśli w zewnętrznym programie mamy możliwość eksportu linii, czy punktów w formacie XML, to z takiej opcji korzystajmy, bo w ten sposób przenoszone są linie oraz numery punktów/linii.

Wkrótce...

Wkrótce...

Wkrótce...

Archiwizując, najlepiej otwarty, model MBS z Menu - Plik - Archiwum - Utwórz archiwum z okna.

Na docelowym komputerze lub nawet tym samym, ale w innym, otwartym później projekcie, rozpakowujemy archiwum zip odwrotną komendą z Menu - Plik - Archiwum - Otwórz archiwum - Rozpakuj.

To gwarantuje prawidłowe umiejscowienie i odnalezienie plików zasilających model MBS, kiedy budując model podczytujemy pliki z różnych lokalizacji/podfolderów. Na docelowym komputerze program rozpakowując archiwum sam tworzy strukturę katalogów jak na wzorcowym komputerze.

Więcej wkrótce...

Najlepiej ręcznie spakować cały folder projektu do archiwim, np. zip i przesłać e-mailem, czy udostępniając w chmurze/FTP. Ewentualnie wchodząc jeszcze do archiwum możemy usunąć niechciane pliki niepotrzebnie powiększające plik.

Na docelowym komputerze rozpakowujemy w dowolnej lokalizacji. W programie iCON Office wywołujemy przełączanie się na projekt z Menu - Plik - Przełącz aktywny Projekt i szukamy przyciskiem "Przeglądaj" naszej lokalizacji folderu rozpakowanego projektu, następnie wchodząc do niego wskazujemy na plik konfiguracyjny project.cnf lub podobnej nazwie (ponieważ może on mieć inną nazwę, kiedy nie stosuje się standardowej), lecz o tym samym rozszerzeniu .cnf.

Wybieramy "Otwórz" i zatwierdzamy OK.

Program powinien ustawić się na przesłanym projekcie, a jego nazwa od tej pory będzie widniała na liście projektów do przełączania się.

Musimy w Modelu MBS podać:

• grubość KRZ pod skarpą idącą do dna rowu (wartość pionowa dająca realną grubość - jako normalna do skarpy)
• grubośćpod dnem rowu
• grubość KRZ pod przeciwskarpą  (wartość pionowa dająca realną grubość - jako normalna do skarpy)

wówczas program znajdzie przecięcie pod dnem rowu odpowiednio poszerzone, aby dać wszędzie nominalną grubość na zahumusowanie.

Wystarczy w Modelu MBS podać:

• grubość konstrukcji pod jezdnią lub inną główną częścią
• nieznany przebieg dla pobocza, aby nie skopiować spadku pobocza na spód do KRZ
• grubość KRZ pod skarpą idącą do dna rowu.

wówczas program znajdzie przecięcie spod jezdni ze skarpą obniżoną na zahumusowanie.

Wkrótce...

Wkrótce...

Wkrótce...

Zalecamy zawsze obróbkę ręczną na 2 lub więcej obliczonych osobno plików geo.

Do dyspozycji mamy m.in. linie odniesienia, które pomogą nam zainterpolować rzędne pomiędzy jednym, a drugim plikiem.

Możemy również rysować linie ze spadkiem podanym ręcznie.

Nie zalecamy używania żadnych z opcji funkcji łączenia modeli .TRM z uśrednianiem rzędnych na pokryciach i in.

Wywołując na otwartym pliku modelu TRM z Menu Dane - Utwórz przekroje poprzeczne.

Ustawiamy zakres cięcia przekrojami oraz pożądane zagęszczenie. Do tego wybieramy warstwę, na której powstały plik będzie przechowywał treści tych przekrojów. Jest to istotne w zasadzie tylko wtedy, kiedy docelowo chcemy utworzyć zestawienie przekrojów z kilku plików pochodzących z różnych dat, czy warstw tematycznych, które automatycznie nabędą domyślne, a zarazem różne kolory (choć to możemy i tak ustawić) i od razu będzie wiadomo który kolor odpowiada któremu plikowi TRM (warstwie/dacie itp.). Jeśli tego nie zrobimy, to domyślnie wszystkie nałożone na siebie pliki SEC będą miały treści w tym samym kolorze. Jednakże to możemy i tak ustawić, choć niepotrzebnie wykonując pracę. Dodatkowo rozrzucanie na różne warstwy pliku przekrojów SEC będzie skutkowało eksportem do plików DWG/DXF na osobne warstwy, z osobnymi kolorami. Jeśli utworzymy te same warstwy w kilku plikach SEC, to po eksporcie do DWG/DXF trafią na tę samą warstwę (z tym samym kolorem), czego już nie rozdzielimy szybkim krokiem, a jedynie ręcznie wybierając linie przekrojów.

Tak. Jeśli listy kodów programu iCON Office pokryją się z tymi z pomiaru, to program umożliwi automatyczne wykreślenie symbolów punktów i linii wg kodów, jak również eksport do plików DWG treści rozrzuconych na warstwach odpowiadających kodom.

Wkrótce...

W Modelu Konturowym możemy zbudować warstwy podbudowy lub jedną sumaryczną, aby pod nimi stworzyć warstwę korony robót ziemnych (KRZ/GRZ/GWN), która z kolei automatycznie zostaje docięta do góry modelu, zazwyczaj do skarp. Góra modelu musi być wyliczona wcześniej poza modelem konturowym (zazwyczaj w Modelu Przekrojów Normalnych MBS lub poza programem iCON Office).

Model KRZ oraz warstw podbudowy możemy również uzyskać w Modelu Przekrojów Normalnych MBS, jednakże:

• w Modelu MBS nie zbudujemy indywidualnych odsadzek warstw, tylko jeden średni spadek obcinający podbudowę, a w Modelu Konturowym - tak.
• Warstwy z Modelu Przekrojów Normalnych MBS nie mogą być wykorzystane w maszynie (do automatycznego ustawienia lemiesza do konkretnej warstwy), tylko korony modelu i KRZ . Jednakże większość użytkowników w Polsce używa modele DTM, które dają tylko jedną zamodelowaną powierzchnię, a obydwa modele MBS i Konturowy bez zmiany modelu umożliwiają pracę na jednej z 2 albo kilku warstwach do wyboru. Nazwy warstw podbudowy przechodzą z biura do systemu 3D Maszyn Leica Geosystems/Scanlaser.
• W Modelu Konturowym nie obliczymy objętości warstw metodą przekrojów poprzecznych, tylko modelami DTM wygenerowanymi z warstw. W Modelu MBS obliczymy metodą przekrojów poprzecznych wraz z polami przekrojów i innymi parametrami.

W pliku spadków .CFM podajemy odbicie niwelety w danych pikietażach.

Zazwyczaj, kiedy odbijamy w lewo i prawo (np. krawędzie pasa rozdziału) podajemy lewe odbicie ze znakiem "-", prawe ze znakiem "+".

Na kolei, gdzie niweleta zawsze odbita jest tylko na lewą główkę szyny lub prawą, to podajemy z tym samym znakiem. Np. przy łuku w lewo (przechyłce w lewo) podajemy lewe odbicie ze znakiem "-" oraz prawe ze znakiem "-".

Informacje takie są już z góry przygotowane po otwarciu modelu DTM spod Menu Dane - Informacje o modelu. Wartości można kopiować do zewnętrznych raportów itp.

Te same wartości możemy obliczyć podczas obliczania objętości z jednego modelu DTM oraz powierzchni (rzędnej) odniesienia. Wówczas otrzymamy raport, który zapiszemy w formacie programu (.rep) lub Excel (.xls).

Powierzchnię 2D (samą) uzyskamy również podczas obliczania objętości z jednego modelu DTM jako hałdy.

Poniżej ekran "Informacji o modelu" oraz obliczenia objętości z obliczonymi wartościami pól obszarów oraz jak zawsze objętości wykopów/nasypów.

Najprawdopodobniej rysunek jest przestawiony na Arkusz wydruku, a nie na "Model". W programie AutoCAD oraz pokrewnych przełącza się poprzez zakładki pod oknem graficznym. W iCON Office przełączamy to spod Menu Dane - Ustaw aktywny układ.

Jeśli nadal widząc swój obszar projektu współrzędne są małe, w okolicy 0.0 oznacza to, że po prostu został on wykonany w układzie rysunku. W takiej sytuacji najbezpieczniej będzie, jeśli poprosimy inwestora/generalnego wykonawcę/projektanta o przekazanie projektu w układzie rzeczywistym (lokalnym). Jednakże możemy to rozwiązać programem iCON Office transformując rysunek do wsp. rzeczywistych. Do tego będziemy potrzebowali dwóch plików współrzędnych (.geo); jeden ze współrzędnymi rzeczywistymi, np. krzyży pozycyjnych, drugi ze współrzędnymi rysunku, np. punkty krzyży pozycyjnych. Numery punktów muszą sobie odpowiadać. Wówczas z Menu Funkcje - Transformacja możemy przygotować plik transformacyjny, którym przetransformujemy dowolne pliki, nie tylko ten DWG/DXF. Po wszystkim zalecamy weryfikację z zewnętrznymi podmiotami lub kontrolę elementów projektu na budowie, aby uniknąć jakichkolwiek błędów. Szczegółowa instrukcja w sekcji "Jak przetransformować dane projektowe na współrzędne rzeczywiste?"

Transformacja jest konieczna, jeśli mamy pracować na systemie GNSS (GPS), czyli na współrzędnych rzeczywistych, n. układzie 2000, a otrzymany projekt mamy w układzie rysunku. Wówczas możemy zarówno przygotować transformację dla systemó sterowania maszyn, choć prościej jest zazwyczaj przetransformować projekt.

W iCON Office przygotowujemy plik .lok do jednorazowej lub wielokrotnych transformacji do przeliczenia dowolnych plików, jak .geo, .dwg, .dxf , czy.trm.

Wywołujemy Menu Funkcje - Transformacja.

Po wszystkim zalecamy weryfikację z zewnętrznymi podmiotami lub kontrolę elementów projektu na budowie, aby uniknąć jakichkolwiek błędów.

Program Leica iCON Office (SBG Geo) eksportuje do instrumentów TPS 1100 modele w formacie GSI:

• linie i punkty 3D
• modele DTM (zapominamy o przechodzeniu przez DXF)
• modele drogowe w postaci:
  • osi z niweletą (dokładniej plik Hz: ALN i Vz: PRF)
  • definicje przekroju normalnego (standardowego) w odniesieniu do osi z niweletą (CRS), co daje możliwość wyboru segmentu do tyczenia.

Poniżej szczegółowo przedstawimy możliwości i zasady generowania modeli drogowych oraz ich tyczenia aplikacją Road+ w terenie.

Definicja przekroju standardowego musi pochodzić z pliku .nsd, jaki tworzy Model Przekrojów Normalnych MBS. Niestety w przeciwieństwie do nowszych instrumentów (od GPS/TPS 1200 wzwyż) nie wykorzystamy definicji segmentów opartych na liniach krawędziowych o zmiennym przebiegu (pochodzących z projektu DWG), a jedynie sztywne definicje domiarów segmentów od osi.

Program instrumentu przelicza rzędne od niwelety osi po dz, dOsi z przekroju standardowego .NSD Modelu Przekrojów Normalnych MBS, dlatego nie musimy przynajmniej tego podawać ręcznie w terenie.

Niżej pokazano możliwości na przekroju standardowym .NSD Modelu Przekrojów Normalnych MBS w iCON Office oraz pliku CRS w instrumencie TPS 1100 (aplikacji Road+).

Poniżej ekran z tyczenia drogi (aplikacja Road+) i sprawdzenie niwelety w wyrywkowym miejscu

Niżej spr. punktu charakterystycznego

Niżej sprawdzenie, czy aplikacja czyta z plików przekroje standardowe MBS (pliki NSD -> CRS)

Tu, poniżej wyliczenie wybranego akurat punktu przekroju standardowego (KM 103+000 i domiar -2.15). Najpierw wybór punktu (segmentu) z przekroju standardowego: jeden ze zdefiniowanych w modelu MBS  iCON Office - tutaj "-2.15", czyli segment przekroju nsd o kodzie LSUBG dla przykładu - ale nie wpisujemy ręcznie w TPS 1100, tylko wybieramy z listy przyciskami <--- , --->

Poniżej wyliczenie współrzędnych XYZ w tym punkcie przekroju:

W razie wątpliwości prosimy o kontakt. Możliwe jest przesłanie Państwu przykładowych plików do testu w Państwa instrumencie.

Program iCON Office generuje pliki KMZ  do użycia w programie Google Earth oraz Google Maps (Mapy Googli)

Na marginesie; pliki KMZ to zzipowane pliki KML o zmienionym rozszerzeniu z zip na KMZ.

Plikiem KMZ z programu iCON Office przeniesiemy:

• punkty i linie wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami (np. numery punktów oraz wysokości, np. reperów)
• osie z niweletami wraz z nadanymi kolorami oraz etykietami  (np. promienie łuków i punkty charakterystyczne)
• modele DTM.

Aby móc oraz wyeksportować dane prawidłowo musimy najpierw ustawić odpowiedni układ współrzędnych, ponieważ treści w KMZ/KML muszą być przeliczone na współrzędne BLH (geograficzne, biegunowe).

Kiedy mamy ustawiony odpowiedni układ współrzędnych, spod otwartego dowolnego okna (widoku) graficznego, z jednym plikiem lub wieloma plikami, wywołujemy Menu Widok - Zapisz widok jako - Google Earth...

Przy eksporcie możemy ustawić, aby dane zostały przymocowane do powierzchni, czyli geoidy programu Google Earth, dzięki czemu nasze treści zawsze znajdą się na powierzchni ortofotomapy GE, ale nie zobaczymy ich prawidłowego rozpięcia w 3D. Natomiast odznaczona opcja pozwoli zobaczyć prawidłowe rozpięcie w 3D, ale czasem część modelu może znaleźć się "pod ziemią" i jej nie zobaczymy. Nie zawsze może to być zgodne z rzeczywistością, choć powinno być zbliżone do rzeczywistości. Jest to zawsze poglądowe spojrzenie na rzeczywistość.

Poprzez otwarcie pliku i wywołanie Menu Dane - Wersja pliku AutoCAD, wybór wersji oraz zapis pliku jako ten sam plik lub inny.

Zauważ, że zazwyczaj nowsza wersja pliku spowoduje zmniejszenie rozmiaru pliku, a starsza wersja zwiększenie rozmiaru. Jest to spowodowane tym, że kolejne wersje posiadają większe możliwości optymalizacji wielkości pliku. Oczywiście należy używać najnowszego oprogramowania po stronie odbiorczej pliku, aby była zdolna odczytać nowsze wersje plików.

Program iCON Office (Geo) posiada rewelacyjne metody oczyszczania plików AutoCAD zarówno do szybszej i wydajniejszej pracy w biurze, jak i wytyczeń w terenie (jako podkłady lub pliki do tyczenia pkt. i linii). Potrafi wyczyścić i usunąć warstwy wyłączone, zapełnione treściami, jak i puste oraz pozornie puste. Wszystkie puste połączenia, puste bloki rezerwujące pustą pamięć (miejsce na dysku/powiększające rozmiar pliku) zostaną usunięte. Potrafi również usunąć treści układów wydruków, które niepotrzebnie wyolbrzymiają rozmiar pliku. Warto posiadać kilka plików z różnymi treściami, używając wedle potrzeby, włączając je i wyłączając po nałożeniu na inne pliki, czy modele w jednym oknie, co czyni je w całości warstwami i nie wymaga szukania warstw do wyłączania.

Pliki DWG/DXF oczyszczamy poprzez  trzy funkcje (komendy):

1. Spod Menu Dane - Oczyść rysunek. Usuwa ślepe i puste bloki oraz powiązania (wewnątrz pliku).
2. Spod Menu Dane - Wyczyść - Bloki/Warstwy - usuwa wyłączone warstwy. Po tym należy po raz pierwszy lub ponownie oczyścić rysunek komendą z pkt. 1.
3. Usuwając niepotrzebne lub niezaładowane odniesienia zewnętrzne (podpinki) spod Menu Dane - Odniesienia zewnętrzne, a tam - "Odłącz" dla wybranych plików i zatwierdzamy OK. Zalecam wykonanie tej operacji "na raty", po kilka plików za jednym razem, ponieważ czasami któryś plik może być niemożliwy do odłączenia w grupie, a dopiero na końcu lub po zapisaniu pliku i ponownym jego otwarciu. Po tym znów zalecamy oczyszczenie rysunku komendą Menu Dane - Oczyść rysunek. Jeśli z kolei chcemy dołączyć treść odniesienia, aby tworzyło jedną całość z otwartym plikiem, klikamy "Połącz". Jednakże to zawsze zwiększy rozmiar otwartego i zapisanego po tym pliku.

Każdorazowo zapisujemy plik i obserwujemy jego rozmiar na dysku (np. w Eksploratorze Windows) wedle potrzeby. Dzięki temu plik powinien mieć mniejszą objętość (choć nie zawsze ze względu na wersję - o tym dalej).

Inną lub dodatkową metodą na zmniejszenie rozmiaru pliku jest zmiana wersji pliku AutoCAD na najnowszą dostępną w programie (lub poza nim), ponieważ kolejne wersje posiadają większe możliwości optymalizacji wielkości pliku. Oczywiście należy używać najnowszego oprogramowania po stronie instrumentów, czy systemów sterowania maszyn, aby były zdolne odczytać nowsze wersje plików.

Zmiana wersji pliku AutoCAD przeprowadza się poprzez otwarcie pliku i wywołanie okna Menu Dane - Wersja pliku AutoCAD, wybór wersji oraz zapis pliku jako ten sam plik lub inny.

Jeśli posiadamy główny plik, który wykorzystuje i posiada w swoim folderze odniesienia zewnętrzne lub je zagubił (ponieważ plików brakuje w jego folderze) i chcemy z tym zrobić porządek, to wykonujemy to za pomocą Menu Dane - Odniesienia zewnętrzne.

Tam zaznaczamy dany plik odniesienia i klikamy "Odłącz", a następnie zatwierdzamy OK i zapisujemy plik. Po tym zalecamy oczyszczenie rysunku komendą Menu Dane - Oczyść rysunek.

Jeśli z kolei chcemy dołączyć treść odniesienia, aby tworzyło jedną całość z otwartym plikiem, klikamy "Połącz". Jednakże to zawsze zwiększy rozmiar otwartego (głównego) i zapisanego po tym pliku.

Pliki (format) DWG nie przechowują łuków 3D o różnych rzędnych na wierzchołkach. Dlatego najprawdopodobniej przyczyną jest eksport z iCON Office'a linii 3D z pliku .geo, wśród których są łuki wygięte w przestrzeni. Dla formatu DWG to byłaby już krzywa. Jeśli obie rzędne wierzchołków będą takie same (niekoniecznie H=0.0 m), to taki łuk zostanie wyeksportowany z iCON Office'a do pliku DWG. Innej opcji nie ma.

Rozwiązanie.

1. Jeśli potrzebujemy rzeczywiści linii 3D w pliku DWG, to najlepiej za pomocą PPM po kliknięciu na polilinii/łuku - jego wierzchołku początkowym wybrać opcję "Wstaw punkty za wierzchołkiem" i zagęścić punktami. Wówczas łuk 3D będzie odbudowany krótkimi liniami, a ich rzędne oczywiście będą wynikiem poprawnej interpolacji wzdłuż łuku.
2. Jeśli miał to być tylko plan sytuacyjny 2D i rzędne nie są potrzebne, to zalecamy eksport bez zapisu linii 3D, wówczas uzyskamy łuki 2D, zarazem ze wszystkimi liniami 2D. Czyli odznaczamy opcję "Utwórz linie 3D"

Zagęszczanie łuku punktami (odcinkami):

Możemy wstawić wiele punktów, wówczas podajemy liczbę (będzie to liczba segmentów+1) lub wstawiamy punkty w odległości (wówczas program podzieli linię na tyle segmentów o tej długości, ile się zmieści, a ostatni może być niepełnej długości).

Efekt końcowy:

Efekt końcowy w pliku DWG z widocznym "łukiem" 3D.

Aby zrzutować dowolny zbiór punktów na oś (metodą domiarów prostokątnych) musimy mieć:

• utworzoną oś w postaci pliku .L3d lub starszym .LIN
• przynajmniej 1 punkt lub zbiór punktów, albo punkty i linie w pliku współrzędnych .GEO

Otwieramy oś i z Menu Dane - Współrzędne na pikietaż i domiar wywołujemy okno, gdzie możemy podczytać plik współrzędnych.

Wybieramy plik współrzędnych (tutaj osnowy) oraz ewentualnie metodę potraktowania wysokości. Może przepisać do raportu H z pliku współrzędnych lub np. obliczyć różnicę dH od niwelety osi. Tutaj zaznaczono, aby program obliczył. Dzięki temu na budowie użytkownicy raportu będą mieli większy pogląd na usytuowanie danych punktów osnowy.

Poniżej otrzymany raport .REP bez obliczania dH od osi. Można jak zawsze zapisać go w formacie Excel (.XLS).

Poniżej otrzymany raport .REP z obliczaniem dH od osi. Można jak zawsze zapisać go w formacie Excel (.XLS).

Polecamy pobranie paczki z naszymi tabelami oraz wyedytować je wedle swoich potrzeb. Instrukcja PDF znajduje się w paczce. Link do pobierania tutaj.

Edycja plików tabel (.SOT) może odbywać się w programie iCON Office poprzez Menu Plik - Otwórz plik lub w dowolnym edytorze tekstu. Tabele rysunkowe są rysowane przez program jak w ploterze. Musimy podawać skąd dokąd program ma nam narysować linie tabeli, wstawić dokąd chcemy zmienne gotowe do wypełnienia na etapie tworzenia wydruków, jak i obrazki, np. logo, wzór podpisu itp...

Poniżej przykład użycia naszej tabeli rysunkowej z planem wykopów - nasypów.

Do transformacji współrzędnych w obie strony, tj z BLH na lokalny oraz z lokalnego na globalny BLH musimy mieć ustawiony poprawny układ współrzędnych lokalnych (kartezjańskich, wśród których może także być układ UTM), aby albo z niego przeliczyć na globalny BLH, albo do niego przetransformować z globalnego.

Zaimportowany z dowolnego źródła, instrumentu lub z pliku txt plik w formacie .geo transformujemy na współrzędne globalne z Menu: Dane – Transformacja na współrzędne lokalne

Ustawienia układu współrzędnych oraz transformacje są wytłumaczone szeroko w instrukcji obsługi pod linkiem tutaj.

Do transformacji współrzędnych w obie strony, tj z BLH na lokalny oraz z lokalnego na globalny BLH musimy mieć ustawiony poprawny układ współrzędnych lokalnych (kartezjańskich, wśród których może także być układ UTM), aby albo z niego przeliczyć na globalny BLH, albo do niego przetransformować z globalnego.

Zaimportowany z dowolnego źródła, instrumentu lub z pliku txt plik w formacie .geo transformujemy na współrzędne globalne z Menu: Dane – Transformacja na globalną długość i szerokość geogr.

Ustawienia układu współrzędnych oraz transformacje są wytłumaczone szeroko w instrukcji obsługi pod linkiem tutaj.

Plik .TRM to model terenu (projektowanego lub istniejącego) sformatowany przez program Leica iCON Office lub SBG Geo. Uniwersalnie określając są to modele trójkątowe DTM (Digital Terrain Model) lub jeszcze inaczej - modele TIN (Triangular irregular networks).

Oba te programy jako jedyne na rynku potrafią otworzyć oraz przekonwertować pliki .TRM na dowolny uniwersalny format, jak: XML oraz DWG/DXF.

Dodatkowo oferują możliwość konwersji plików .TRM bezpośrednio do formatu Topcon .TN3

Przykłady modeli .TRM w widokach 3D.